Οι ξεχασμένοι ξυλόφουρνοι στον χώρο των Λεπίδων.
Πίσω από δυο παραβιασμένες ξύλινες παλιές πόρτες κρύβονταν επί 70 χρόνια το μυστικό των ξεχασμένων ξυλόφουρνων. Μέσα σε ένα ιδιαίτερο χώρο, δίπλα στο παλιό μαραγκούδικο και κοντά στο συνεργείο ηλεκτροσυγκολλητών βρίσκεται ο χώρος με τους δυο τεράστιους φούρνους. Ένας χώρος που ήτανε επί χρόνια σημείο φύλαξης αχρήστου υλικού του 8ου Περιπτέρου. Σύμφωνα πάντα με τις μαρτυρίες των ανθρώπων που έζησαν σε αυτόν τον χώρο, οι φούρνοι αυτοί επί χρόνια τροφοδοτούσαν με ψωμιά τα παιδιά των Βασιλικών Τεχνικών Σχολών.
Πάνε χρόνια πολλά που οι δυο ξεχασμένοι πανέμορφοι ξυλόφουρνοι στην περιοχή των Λεπίδων έχουν να καπνίσουν. Ξεχασμένοι στον χρόνο, ξεχασμένοι στη δήθεν σύγχρονη εποχή μας, κάθονται εκεί σβηστοί επί δεκάδες χρόνια και περιμένουν τον άλλοτε συμπαθέστατο συμπολίτη μας Σωτήρη Πολίτη να βάλει ξανά την φωτιά στο κάτω πατάρι του φούρνου.
Τους έκτισαν οι τρεις μάστορες εκείνης της δύσκολης εποχής. Ο Σαράντης Λεούσης, ο Όθωνας Βογιατζής και ο Ζαφειρόπουλος Γιώργης. Μερακλήδες και καλά μαστόρια, ήταν αυτοί που έκτισαν με στρατιωτική τάξη και μαθηματική ακρίβεια τα βαριά κόκκινα πυρότουβλα.
Ήταν αυτοί που στο κάτω πατάρι με μεγάλη μαεστρία έφτιαξαν το κιουρχάνι, περίτεχνη θυρίδα, από όπου έμπαιναν τα ξερά από ελιές λιανοκλάδια. Ήταν αυτοί που προνόησαν να βάλουν στην είσοδο των φούρνων τις μεταλλικές πόρτες με τον σύρτη.
Στο κατάλληλο σημείο τοποθέτησαν την καπνοδόχο, τον ανεμοδόχο ένα συρόμενο εργαλείο για να ανεβάζει και να κατεβάζει την θερμοκρασία του φούρνου. Και μέσα σε όλα αυτά τα πανέμορφα κτίσματα υπάρχουν σκουπίδια που εδώ και χρόνια παραμένουν στον γύρω χώρο.
Κάπου εκεί γύρω θέλω να πιστεύω πρέπει να υπάρχει το κοντάρι για το πάνισμα, το φτυάρι για το φούρνισμα των ψωμιών, το φαράσι για το καθάρισμα της στάχτης…. Δεν είδα πουθενά το φυσερό, δεν είδα πουθενά τα ταψιά αλλά ούτε και την πινακωτή του μαστρο-Σωτήρη. Το μόνο που είδα είναι οι παραβιασμένες πόρτες, τα βρώμικα ρούχα ολόγυρα, την εγκατάλειψη του γύρω χώρου.
Ένα φουρνόσπιτο που όταν κάποτε περνούσες από εκεί, μοσχομύριζε όλη η άλλοτε ιταλική αεροναυτική βάση των Λεπίδων. Ο φίλος Αντώνης θυμάται που του έλεγε η γιαγιά του ότι όποιος πέρναγε από εκεί έπαιρνε και ένα ψωμί για την φαμελιά του. Βλέπεις ο αείμνηστος Σωτήρης δεν ήταν μόνο καλός φούρναρης, αλλά ήταν και ένας καλός άνθρωπος που σπούδασε την τέχνη δίπλα στους Ιταλούς.
Εκεί σε αυτούς τους δυο πανέμορφους φούρνους έψηναν τα φαγητά των παιδιών, εκεί έψηναν τα ψωμιά, εκεί μάθαιναν τα παιδιά των σχολών την τέχνη του φούρναρη και ψήστη.
Το μόνο που σήμερα καταδεικνύει την άλλοτε παρουσία του φούρνου είναι τα επιμελώς σβησμένα με ασβέστη γράμματα που έλεγαν ψηλά εκεί ΑΡΤΟΠΟΙΕΙΟΝ.
Πόσα άλλα δεν ξέρουμε Θεέ μου για αυτό το νησί, για αυτόν τον ιερό τόπο που άφησε γενιές και γενιές να περάσουν από πάνω του. Άφησαν χαραγμένη την ιστορία τους, άφησαν πίσω τους την ιστορία που διαδραματίζεται εδώ και χιλιάδες χρόνια. Ας ελπίσουμε ότι κάποτε ο καπνός από τα κλαδιά και η μυρωδιά από το ψήσιμο των ψωμιών θα αγκαλιάσει την περιοχή και θα γαληνέψει τις ψυχές όλων αυτών που πέρασαν από αυτόν τον τόπο.
Ευχαριστώ για τις πολύτιμες πληροφορίες τους κκ. Λεούση Δημήτρη, Βογιάτζη Μανώλη, Δημ. Ήσυχο, Φασόλη Άννα, καθώς και τον γιο του φούρναρη τον συμμαθητή και φίλο μου Χαράλαμπο Πολίτη.
#ΣημείαΕνδιαφέροντος #ΛεριακήΓη #Κτίρια #ΑθέατηΛέρος #Λέρος #Λερος #Greece #Leros #LerosHistory
Λάβετε τις επόμενες αναρτήσεις στο email σας κάνοντας εγγραφή
Τα άρθρα στο παρόν ιστολόγιο, έχουν συγγραφεί και δημοσιευθεί στο facebook σε προγενέστερο χρόνο.