Μηλιές… μια πηγή ζωογόνου δύναμης, είναι εκεί από αρχαιοτάτων χρόνων και το γάργαρο και διαυγές νερό της ρέει έως και σήμερα. Νερό που ξεδίψασε κατά καιρούς Κάρες και Λέλεγες, Αθηναίους και Σπαρτιάτες, κατά τον Πελοποννησιακό Πόλεμο, Γενουάτες και Ενετούς, Ιωαννίτες ιππότες, και τόσους άλλους που πέρασαν κατά καιρούς από αυτόν τον ευλογημένο τόπο.

Ένα από τα ωραιότερα πέτρινα γεφύρια του νησιού μας βρίσκεται στον ποταμό της Παχιάς. Ένας ποταμός στον όποιο συγκεντρώνονται τα νερά από τις παρυφές του #Μεροβιγλιού και οδηγούνται μέσω ενός λιθόστρωτου καλντεριμιού κοντά στο «Νικολαΐδιο» δημοτικό σχολειό της Αγ. Μαρίνας. Βρίσκεται μέσα στον οικισμό για να ενώνει και πάλι τις δυο πανέμορφες παραδοσιακές συνοικίες Πατέλου και Αγ. Μαρίνας. Μέσα σε ένα κατάφυτο διάκοσμο, το καλντερίμι είναι εκεί για να μας θυμίζει όμορφες εποχές των προηγούμενων αιώνων.

Μονόπετρα.. θα μπορούσες να πεις ότι αυτός ο βράχος σου θυμίζει κάτι ξεχωριστό, κάτι διαφορετικό, ίσως μια αρχαία ακρόπολη ή ίσως ακόμα και έναν ιερό βράχο, μιας και δεσπόζει επί του Λενικού ή(Ελληνικού), μιας περιοχής όπου κατοικοέδρευσαν βάση παλιών συγγραμμάτων, οι πρώτοι αρχαίοι Έλληνες στο νησί.

Άγγλοι και Ιταλοί τον Νοέμβριο του 1943 βρέθηκαν να πολεμούν μαζί ως σύμμαχοι και να υπερασπίζονται το νησί έναντι της Γερμανικής επίθεσης.

Στο βουνό #Μεροβίγλι, έστησαν την προσωρινή τους διοίκηση οι Άγγλοι. Εκεί πολλοί μαχητές και υπερασπιστές αυτού του νησιού άφησαν βίαια και άδικα την τελευταία τους πνοή.