Αθέατη Λέρος

Το 2004, για πρώτη φορά μετά την αποχώρηση των Ιταλών, ένα έξυπνο σχήμα ανθρώπων, αποφασίζει να εκμεταλλευτεί για τουριστικούς λογούς, ένα από τα εκατοντάδες έργα που άφησαν πίσω τους οι Ιταλοί κατακτητές.

Ένα εκκλησάκι κτισμένο μέσα στα θαλασσοδαρμένα βράχια του Διαποριού! Στέκει από χρόνια όρθιο, εκεί απέναντι από τα κυκλώπεια Μυκηναϊκά τείχη του Παλαιοκάστρου.

Το εξαιρετικό αυτό οικοδόμημα κτίστηκε το 1884 από τον πλέον φιλόπατρι άντρα, Νικόλα Τσιγαδά Πασά. Για αυτήν την έπαυλη έγραφε ο συγγραφέας της εποχής:

«Είναι βασιλική από κάθε άποψη, ο δε ψίθυρος των αειθαλών ποικίλων δένδρων, ο φλοίσβος των κυμάτων, τα κελαϊδήματα από τις πέρδικες και των διαφόρων άλλων πτηνών, αποτελούν κάτι σαν δυνατή βοή που καταλήγει σε μουσική μελωδία. Ποικίλουν οι ευωδίες τις έπαυλης, οι μυρωδιές από τα άνθη των μύρτων, των κυπαρισσιών, αγιοκλημάτων, από τις δάφνες, ροδοδάφνες... προκαλούν τον θαυμασμό των επισκεπτών.

Αγαπητέ φίλε Φράνκο, σε θυμάμαι πριν τρία χρόνια να περιεργάζεσαι ένα χάρτη του F.Piancenza. Ένα χαρτογράφημα του 1688, όπου με αναγράφει ως Scogli και επάνω σε αυτήν την κουκίδα των «βράχων» αναφέρει εκεί σε μια γωνίτσα την λέξη Caloiero. Μου φαίνεται ότι είσαι πολύ περίεργος άνθρωπος! Με έχεις επισκεφτεί τουλάχιστον τρεις φορές και με έχεις περπατήσει άλλες τόσες από άκρο σε άκρο!

Ε! Πες λοιπόν σε όλους την ιστορία μου, πες τους τι άλλο είδες επάνω μου, πες τους τι έχεις ακούσει και τι έχεις διαβάσει για μένα. Σύντομα όμως σε παρακαλώ! Μην πλατειάζεις, γιατί θα τους κουράσεις και θα παρατήσουν το κείμενο στην μέση.

Πόσα αλλά πράγματα άραγε να υπάρχουν σε αυτό το υπέροχο νησί; Οι μπλε πέτρες βρίσκονται στα δυτικά της νήσου Λέρου… Υπάρχουν εκεί για να μας θυμίζουν ότι αυτό το νησί κόσμημα, είναι η διαμαντόπετρα της Μεσογείου.

Βοδόσπηλο ή βοϊδοσπηλιά ονομάζουν οι βοσκοί μας αυτό το υπέροχο φυσικό σπήλαιο που κρέμεται στην κυριολεξία στην άκρη ενός απότομου γκρεμού. Βρίσκεται σε μια περιοχή με περίεργο ορεινό ανάγλυφο. Εκεί οι μόνοι κάτοικοι που υπάρχουν σε αυτήν την άγρια και απότομη περιοχή, είναι τα αγριοκάτσικα και οι αετοί.

Η παγιδευμένη γαλαρία με εκρηκτικά από τα Γερμανικά στρατεύματα.

Αγαπητέ Θεολόγε,

σου γράφω αυτό το γράμμα μετά από καιρό γιατί ήθελα να σου πω ότι τελικά είχες δίκιο σε όλα αυτά που μου είχες εξιστορήσει με τόση υπομονή το καλοκαίρι στην μικρή αυλή της γιαγιά σου.

Θυμάμαι μου έλεγες ότι η γιαγιά ήταν μια δυναμική γυναίκα που έζησε σχεδόν όλη της τη ζωή δίπλα στην εκκλησία της Αγιάς Κιουράς . Δυστυχώς εκείνες τις ημέρες των διακοπών σου, είχες στραμπουλίξει το πόδι σου και δεν μπορούσες να με πας να δω από κοντά όλα αυτά που θυμώσουν ως παιδί.

Άγγλοι και Ιταλοί τον Νοέμβριο του 1943 βρέθηκαν να πολεμούν μαζί ως σύμμαχοι και να υπερασπίζονται το νησί έναντι της Γερμανικής επίθεσης.

Στο βουνό #Μεροβίγλι, έστησαν την προσωρινή τους διοίκηση οι Άγγλοι. Εκεί πολλοί μαχητές και υπερασπιστές αυτού του νησιού άφησαν βίαια και άδικα την τελευταία τους πνοή.

Επάνω σε ένα λόφο μια αρχαία Ακρόπολη περιμένει καρτερικά να αποδείξουμε την ύπαρξη της και να αναδείξουμε την ομορφιά της. Πάνε χρόνια που ένας φίλος που θέλει να κρατήσει την ανωνυμία του, με έφερε σε επαφή μαζί της. Μια πόλη που θέλει να σου μιλήσει! Μια Ακρόπολη, που θέλει επιτέλους να βγει στο φως και καρτερά να την γνωρίσουμε όλοι εμείς που θέλουμε να λέμε ότι είμαστε οι συνεχιστές αυτού του τόπου.

Ήταν 26 Σεπτεμβρίου του 1943 όταν τα Χιτλερικά γεράκια όρμισαν για πρώτη φορά να κατασπαράξουν τις ανθρώπινες σάρκες όλων αυτών που σήκωσαν κεφάλι και είπαν όχι στον Ναζισμό, όχι στον Φασισμό. Πρώτη ημέρα βομβαρδισμών και τα ανθρώπινα θύματα στο νησί της Λέρου ήταν πλέον των διακοσίων. Τα παλιά πυροβόλα άρχισαν να βγάζουν φωτιές από τα άψυχα και κρύα σπλάχνα τους.