Δωδεκάνησα... Ένας τόπος που έμεινε σκλαβωμένος για περισσότερα από 600 χρόνια. Από τους Ιωαννίτες ιππότες, στην σκλαβιά των Τούρκων, από εκεί στην Ιταλοκρατία και αμέσως μετά σε Γερμανική κατοχή και έπειτα στην Αγγλική διοίκηση.
Η χρονική περίοδος από το 1945 έως το 1947 ήταν μια περίοδος που σηματοδότησε το τέλος του πολέμου έως και την ένωση των Δωδεκανήσων με την Ελλάδα. Αμέσως μετά την αποχώρηση των Γερμανικών στρατευμάτων, το νησί μας από τον Μάιο του 1945 έως και τον Μάρτιο του 1947 περιήλθε στην Βρετανική στρατιωτική Διοίκηση. Ήταν και αυτή μια δύσκολη εποχή για το νησί της Λέρου. Οι άνεργοι πλέον εργατοτεχνίτες του Άι Γιώργη και όχι μόνο επιδόθηκαν στο υποχρεωτικό για να επιζήσουν «πλιάτσικο».
Στις 8 Σεπτεμβρίου του 1943, Ο βασιλιάς Vittorio Emmanuelle και ο στρατάρχης Badoglio συνθηκολογούν και προσχωρούν στο στρατόπεδο των συμμάχων. Στις 18 Σεπτέμβριου του 1943 οι Γερμανοί αντέδρασαν άμεσα σε αυτήν την κίνηση και με εντολή του Χίτλερ σφάζουν-εκτελούν 9.600 Ιταλούς στην Κεφαλλονιά.
Τον Ιανουάριο του 1523 μετά από πολιορκία, η Λέρος πέφτει στα χεριά των Τούρκων. Οι Ιωαννίτες ιππότες δεν άντεξαν την πίεση του τότε πανίσχυρου Σουλεϊμάν και εγκατέλειψαν τα νησιά. Οι Τούρκοι με το φιρμάνι του 1523, δίνουν στο νησί μας, μια υποτιθέμενη αυτονομία αλλά και αυτοδιοίκηση. Οι Λεριοί επί 298 χρόνια κρατάνε βαθιά μέσα στην ψυχή τους την φλόγα της επανάστασης και οραματίζονται την επανένωση με τον κορμό της Ελλάδας.
Η σκοτεινή περίοδος της Τουρκοκρατίας κράτησε στα νησιά μας 389 χρόνια. Η μαρτυρική κατοχή των νησιών μας άρχισε από τις 22 Δεκεμβρίου του 1522 με την πολιορκία της Ρόδου από τον Σουλεϊμάν και τελείωσε με τον Ιταλοτουρκικό πόλεμο του 1912.
Στην γκρίζα εποχή που διανύουμε, η φύση έστω και προσωρινά επανέρχεται στην κατάσταση που μας την χάρισε ο Δημιουργός μας. Όσο ο άνθρωπος περιορίζει τις μετακινήσεις του, μειώνει την παραγωγή και γενικά την καταστροφική του πορεία, βλέπουμε ότι γύρω μας η φύση αντιδρά!
Κάθε Μάρτη, κάθε Απρίλη, μας επισκέπτονται οι τσαλαπετεινοί! Τα πανέμορφα αυτά πουλιά, είναι οι προάγγελοι της άνοιξης! Έρχονται να μας γεμίσουν με χαρά και αισιοδοξία με την παρουσία τους. Είναι από τα πιο υπερήφανα και εντυπωσιακά πουλιά της φύσης!
Ο Απρίλης είναι ένας μήνας της άνοιξης που βρίσκουμε στις όμορφες πλαγιές των βουνών μας, τα περισσότερα και ομορφότερα αγριολούλουδα. Έτσι ανάμεσα σε όλα τα αλλά φυτά, αυτήν την εποχή βρίσκουμε τη γνωστή σε όλους μας Λαμπρή ή αλλιώς στην επιστημονική διάλεκτο, Lavandula stoechas.
Όλοι όσοι ανεβαίνετε στα βουνά της Λέρου, σίγουρα θα έχετε συναντήσει αυτό το υπέροχο ποώδες φυτό. Οι ονομασίες που κατά καιρούς ακούγονται είναι Μανδραγοράς, τα αυγά της κουρούνας, μαντραγούδα, καλάνθρωπος, σκαλάνθρωπος. Ένα φυτό που αυτήν την εποχή θα το συναντήσετε σε βραχώδη σημεία, στολισμένο με πανέμορφα μπλε και άσπρα λουλούδια.
Λίγο πολύ όλοι μας έχουμε δει ή έχουμε μυρίσει αυτό το υπέροχο μοναδικό φυτό, που μεγαλώνει και ζει στους κήπους μας, στα χωράφια και στα κακοτράχαλα βουνά μας. Ένα φυτό που η όψη του στην αρχή σε τρομάζει και η βαριά μυρωδιά του σε απωθεί μακριά.